یعنی حیوانات صورتهای آن صفاتی هستند که در انسان ملکه شده اند و در وجودش تثبیت گشته اند. خوک که صفت غالب در او شهوت است صورت و شکل باطنی انسانی است که ملکه و اخلاق او شهوت پرستی است یا گرگ که صفت غالب در او درندگی است، صورت و شکل باطنی انسانی است که ملکه او درندگی است. و اگر انسانی چشمش باز باشد میتواند شخص را با این صورتش ببینید و لذا حضرت یعقوب علیه السلام به فرزندانش فرمود یوسف را به صحراء نبرید که میترسم گرگ او را بخورد، (و اخاف ان یاکله الذئب و انتم عنه غافلون) در حالی که گرگ صحراء هیچ وقت انسان را نمی خورد، یعقوب در حقیقت گفته بود میترسم شما فرزندان که در حقیقت گرگید و به مراتب از گرگ صحراء خطرناک ترید، یوسف را بکشید. فافهم.
و لذا انسان در سنین جوانی که هنوز ملکات او حیوانی نشده اند باید اهل کسب صفات حسنه باشد.
