یکی از علماء نقل میکند :شاعری به نام «حاجب » در مساله شفاعت گرفتار اشتباهات عوام شده و این شعر را در مورد شفاعت سروده بود :
حاجب اگر معامله حشر با علی است
من ضامنم که هر چه بخواهی گناه کن
شب در عالم خواب ،امیر المومنین علی (ع) را دید که خشمگین بود و به او فرمود « شعر خوبی نگفتی»حاجب گفت : «چگونه بگویم؟»امام فرمود :شعر خود را اینگونه تصحیح کن:
حاجب اگر معامله حشر با علی است
شرم از رخ علی کن و کمتر گناه کن
آیه 135 سوره ی ال عمران:و الذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا انفسهم ذکروا الله فا ستغفروا لذنوبهم و من یغفر الذنوب الا الله ولم یصروا علی ما فعلوا و هم یعلمون .نیکان انها هستند که هر گاه کار ناشایسته از ایشان سر زند یا ظلمی به نفس خویش کنند ، خدا را به یاد آرند و از گناه خود به درگاه خدا توبه و استغفار کنند «که می دانند » جز خدا هیچ کس نمی تواند گناه خلق را بیا مرزد و انها هستند که اصرار در کار زشت نکنند چون به زشتی معصیت اگاهند .
